Memories (English)

Underneath the blue sky,
pink blossoms blow in the wind.
Entrained with the music,
they bring you to unfamiliar places,
until the wind blows them away,
and they remain a mere memory.

Colors grow in the spring,
to dress the summer in a feast.
Scents emerge,
and make the cold air disappear,
like snow in the sun.
For a moment, Heaven feels all around you.
For a moment, you forget the winter.

When autumn arrives,
and life makes the leaves fall from the trees,
there is only a memory left.
Staggering at the abyss,
you hold tight to what you know –
stored in the chambers of your heart.
But they have evaporated in the sunshine.

Then when winter begins,
and the harsh cold covers the earth,
the white flowers force themselves a way out.
The beauty of the snowdrop flowers,
allows the light to penetrate into the darkness.
The cold is silent and the darkness disappears.

The light of the Father,
that paves a way through nature,
like a springing fountain,
nestles himself deep within the heart,
and form a new memory.
Relying on the memories,
the small child learns to walk,
at the hand of the Father.

Herinneringen (Dutch, the original version)

Onder de blauwe hemel,
verwaaien de roze bloesems in de wind.
Meevoerend op de muziek,
voeren ze je naar onbekende oorden,
totdat de wind ze wegvaagt,
en ze slechts een herinnering zijn.

In de lente groeien kleuren,
om de zomer te kleden in feest.
Geuren rijzen op,
en laten de koude lucht verdwijnen,
als sneeuw voor de zon.
Heel even waan je, je in de hemel.
Heel even vergeet je de winter.

Maar als de herfst aanbreekt,
en het leven de bladeren van de bomen laat vallen,
is er slechts een herinnering over.
Wankelend aan de afgrond,
klamp je, je vast aan wat je weet,
opgeslagen in de kamers van je hart.
Maar ze zijn verdampt in de zon.

Dan als de winter aanbreekt,
en de gure kou de aarde bedekt,
dwingen zich de witte bloemen een weg naar buiten.
De schoonheid van de sneeuwklokken,
laten het Licht doordringen in het duister.
De kou zwijgt en het duister verdwijnt.

Het licht van de Vader,
dat als een springende fontein,
zich een weg door de natuur baant,
nestelt zich diep in het hart,
en vormen een nieuwe herinnering.
Bouwend op de herinneringen,
leert het kleine kind te lopen,
aan de hand van de Vader.